กิจกรรม

23 หลักการทรงงานในหลวงร.9 แบบอย่างของประชาชน พระราชกรณียกิจของพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช บรมนาถบพิตร ที่ทรงปฏิบัตินับตั้งแต่เสด็จขึ้นเถลิงถวัลย์สิริราชสมบัติในปี 2489 แสดงถึงพระมหากรุณาธิคุณในการบำบัดทุกข์บำรุงสุขแก่พสกนิกรได้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น โดยพระองค์ทรงยึดหลักการดำเนินงานทางสายกลาง ที่สอดคล้องกับสิ่งรอบตัวและปฏิบัติได้จริง เป็นแนวทางพัฒนา เพื่อประโยชน์ต่อประชาชนสูงสุด ซึ่งวิธีการเหล่านี้ ล้วนมีคุณค่าต่อประชาชนที่ควรยึดเป็นแบบอย่าง นำมาปฏิบัติ…

จากหนังสือ : เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ นี่เป็นเรื่องจริงและสะเทือนอารมณ์ของ  ราอุล  ฟอลเลอโร  (Raoul  Fallereau)  ผู้ช่วยเหลือคนโรคเรื้อนในสถานบำบัดคนโรคเรื้อนบนเกาะแห่งหนึ่งในมหาสมุทรแปซิฟิก  สภาพที่นั่นเหมือนฝันร้ายอันน่ากลัวทีเดียว  เขาพบแต่ซากศพ  ความสิ้นหวัง  แผลเน่าเฟะ  และสภาพมื้อเท้าที่น่าขยะแขยง  แต่ทว่าท่ามกลางสภาพน่าเวทนาเหล่านี้ …

จากหนังสือ : เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ วันหนึ่ง  มีชาวนามาเคาะประตูอาราม  และเมื่อบราเดอร์มาเปิดประตูไม้โอ๊คอันแสนหนักนั้น  ชาวนาก็ชูพวงองุ่นสดสวยให้เขาดู  พลางยิ้มและพูดว่า “บราเดอร์ครับ  บราเดอร์รู้ไหมว่าผมเอาพวงองุ่นที่สวยที่สุดในไร่ของผมนี้มาให้ใคร” “ก็ต้องเป็นอธิการ  หรือไม่ก็บราเดอร์คนใดคนหนึ่งแน่ๆ” “ไม่ใช่ครับ  ผมเอามาให้บราเดอร์” “ให้ผมงั้นหรือ” …

จากหนังสือ : เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ วันหนึ่งคนตัดฟืนเกิดหาขวานเล่มโปรดของตนไม่พบ  เขาเดินค้นหาทั่วบ้าน  หาเท่าไรก็หาไม่เจอ  ขวานนั้นอันตรธานหายไปแล้ว  หรือว่ามีคนมาขโมยของเขาไป  เขาคิดเช่นนี้  และเดินไปที่หน้าต่าง  ก็พอดีกับที่ลูกชายของเพื่อนบ้านเดินผ่านมา “เจ้าหนุ่มคนนั้นท่าทางจะเป็นคนขโมยขวานของเราไป”  คนตัดฟืนคิด “ตาของมันก็เหมือนนัยน์ตาของคนขโมยขวาน  แน่นอนเลย …

จากหนังสือ : เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ เด็กหญิงตัวเล็กๆเดินกลับออกจากบ้านของป้าซึ่งอยู่ใกล้ๆกัน  ลูกสาววัย  8  ขวบของป้าคนนี้เพิ่งเสียชีวิตอย่างกระทันหัน “ลูกไปที่นั่นทำไม”  ผู้เป็นพ่อถาม “ไปปลอบใจป้าค่ะ” “แล้วลูกทำอะไรได้  ลูกยังเด็กเกินไปที่จะไปปลอบป้าเค้า” “หนูก็ขึ้นไปนั่งตักของป้า  แล้วก็ร้องไห้ไปกับป้าด้วย” มีคนใกล้ๆเราที่ทุกข์ใจ …

จากหนังสือ : เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ ไก่หิวโซน่าสงสารตัวหนึ่งพยายามเสาะหาอาหารประทังชีวิตอย่างหมดหวัง  มันจิกตรงนั้นทีตรงนี้ที  ตามพื้น  ตามใบไม้  ตามซอกหิน  และตามก้อนกรวดที่มันพบเห็น ทันใดนั้นเอง  มันก็หยุดจิกอย่างกระทันหัน  ตรงหน้ามันมีก้อนหินที่ไม่เหมือนก้อนอื่นๆส่องแสงเป็นประกายแวววาวอย่างที่มันไม่เคยเห็นมาก่อน ไก่หิวโซประหลาดใจ  จ้องมองก้อนหินนั้นและมันก็เข้าใจได้ทันทีว่าก้อนหินนี้ไม่ใช่ก้อนหินธรรมดา  รูปร่าง …

จากหนังสือ : เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ วันหนึ่ง  ในหุบเขาที่ห่างไกล  ฝนตกหนักมากจนน้ำท่วมท้องทุ่ง  และพื้นแผ่นดินทั้งหมดมองเห็นก็แต่ยอดเขาโผล  อยู่พ้นระดับน้ำที่สูงมากขึ้นเรื่อยๆ ทันใดนั้น  มีเสียงใครก็ไม่รู้กำลังร้องไห้อยู่  เต่าตัวหนึ่งนั่นเอง  มันทั้งช้าและโง่ที่สุดในโลก  “เธอร้องไห้ทำไม”  ห่านร้องถาม “ฉันกำลังจะจมน้ำตาย” …

จากหนังสือ เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ ณ ถ้ำฤาษีแห่งหนึ่งในทะเลทราย  ฤาษีหนุ่มไปขอพบฤาษีอาวุโสเพื่อขอคำแนะนำ “คุณพ่อครับ  คุณพ่อคงทราบแล้วว่าผมมาอยู่ในทะเลทรายได้เพียงปีเดียวเท่านั้น  แต่ในรอบปีนี้เราถูกฝูงตั๊กแตนบุกรุกรบกวนเรา  6 – 7  ครั้งแล้ว  ผมว่าคุณพ่อน่าจะทำอะไรสักอย่างนะครับ” ผู้อาวุโสซึ่งอาศัยอยู่ในทะเลทรายมากกว่า  40 …

Cr.พัชราภรณ์ ตู้วชิรกุล : นิตยสารแม่พระยุคใหม่ …โลกทั้งใบ อย่าแบกไว้คนเดียว….. เคยเจอไหม…. คนที่คิดว่าภาระทุกอย่างเป็นของเรา “เพียงลำพัง” เหตุการณ์วิกฤติอาจเคยเกิดขึ้น…กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว และเราเป็นคนที่ทำให้ผ่านไปได้ บังเอิญว่า…เวลาที่เราใช้มันยาวนาน…นานจนเราลืม ปัญหาใหมาเกิดขึ้นทุกวัน…เราเสียสละเข้าไปแบกรับไว้ทุกอย่างทั้งหมด เพราะคิดว่า…