จากหนังสือ : เมล็ดพันธุ์แห่งปรีชาญาณ
วันหนึ่ง มีชาวนามาเคาะประตูอาราม และเมื่อบราเดอร์มาเปิดประตูไม้โอ๊คอันแสนหนักนั้น ชาวนาก็ชูพวงองุ่นสดสวยให้เขาดู พลางยิ้มและพูดว่า
“บราเดอร์ครับ บราเดอร์รู้ไหมว่าผมเอาพวงองุ่นที่สวยที่สุดในไร่ของผมนี้มาให้ใคร”
“ก็ต้องเป็นอธิการ หรือไม่ก็บราเดอร์คนใดคนหนึ่งแน่ๆ”
“ไม่ใช่ครับ ผมเอามาให้บราเดอร์”
“ให้ผมงั้นหรือ” บราเดอร์คนนั้นดีใจมาก “คุณแน่ใจหรือว่าคุณต้องการให้ผมจริงๆ” “จริงซิครับ เพราะว่าบราเดอร์ต้อนรับผมด้วยน้ำใสใจจริงเสมอ และช่วยเหลือผมทุกครั้งที่ผมขอ ผมก็เลยอยากทำให้บราเดอร์ดีใจ”
และความสุขซื่อๆง่ายๆที่เขาเห็นบนใบหน้าของบราเดอร์คนเฝ้าประตู ก็นำความสุขมาให้เขามากเช่นเดียวกัน บราเดอร์คนเฝ้าประตูวางพวงองุ่นให้ทุกคนที่เดินผ่านไปมาตลอดเช้านั้นได้มองเห็นและชื่นชมมัน ช่างเป็นพวงองุ่นที่น่าอัศจรรย์ใจจริงๆและจู่ๆเขาก็มีความคิดขึ้นมาว่า ทำไมไม่เอาพวงองุ่นนี้ไปให้อธิการ เพื่อนำความสุขไปมอบให้แก่ท่านด้วย
ว่าแล้วบราเดอร์ก็หยิบพวงองุ่นนั้น และเอาไปให้คุณพ่ออธิการ คุณพ่อดีใจมาก แต่คุณพ่อก็นึกขึ้นได้ว่าในอารามมีบราเดอร์กำลังป่วยอยู่คนหนึ่ง คุณพ่อจึงคิดว่า
“ถ้าเราเอาพวงองุ่นนี้ไปให้เขา เขาคงมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง”
ดังนั้น พวงองุ่นจึงต้องอพยพอีกครั้ง แต่ว่ามันก็อยู่ในห้องของบราเดอร์ที่ป่วยได้ไม่นาน เพราะบราเดอร์คนนี้คิดว่า พวงองุ่นนี้น่าจะนำความสุขให้บราเดอร์พ่อครัวที่ต้องทำงานอยู่หน้าเตาที่ร้อนระอุทั้งวัน แต่แล้วบราเดอร์พ่อครัวก็เอาพวงองุ่นไปให้บราเดอร์ที่อยู่ห้องซาคริสต์ เพื่อให้เขามีความสุขด้วย บราเดอร์ห้องซาคริสต์ก็เอาไปให้บราเดอร์ที่หนุ่มที่สุดในอาราม และเป็นอย่างนี้ต่อกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งพวงองุ่นนี้ย้อนกลับมาหาบราเดอร์คนเฝ้าประตู เพื่อให้ความสุขเล็กๆน้อยๆแก่เขา และดังนี้เอง เส้นวงกลมแห่งความสุขก็มาบรรจบกัน เป็นวงแห่งความสุขที่แท้จริง
อย่าคอยให้คนอื่นเป็นผู้เริ่มต้น เป็นคุณเองที่จะต้องเริ่มวงแห่งความสุขในวันนี้ เพียงแค่ประกายไฟเล็กๆสามารถเป็นชนวนให้ระเบิดได้ฉันใด เพียงแค่ประกายแห่งคุณความดีก็สามารถทำให้โลกเปลี่ยนแปลงได้ฉันนั้น ความรักเป็นทรัพย์สมบัติประการเดียวที่มีเพิ่มมากขึ้น เมื่อเราแบ่งปันให้คนอื่น เป็นของขวัญชิ้นเดียวที่ค่อยๆเพิ่มขึ้นเมื่อเราแบ่งปันแก่กันและกัน และเป็นบริษัทแห่งเดียวที่มีรายรับมากกว่ารายจ่าย
จงแบ่งปันความรักและให้ความรักเถิด เพื่อความรักนี้จะได้แผ่กระจายไปทั่วโลก
